بروز شده در خرداد ۲, ۱۴۰۴
گریزی به فرهنگ بومی سروخوانی زنان لر
به گزارش خبرنگار شورا تریبون به نقل از ابتدا نیوز: سروخوانی زنان لر یکی از سنت‌های شفاهی و آیینی در فرهنگ لری است که معمولاً در مناسبت‌های خاص مانند عروسی‌ها، عزاداری‌ها و مراسم سنتی اجرا می‌شود. این سبک از آوازخوانی، ترکیبی از موسیقی، شعر و احساسات عمیق زنان لر نسبت به زندگی، عشق، غم و شادی است.
ویژگی‌های سروخوانی زنان لر:
۱٫ اجرای گروهی یا انفرادی – زنان لر معمولاً به‌صورت گروهی یا انفرادی سروخوانی می‌کنند. در برخی موارد، این اجراها در پاسخ به یکدیگر انجام می‌شود که به آن «گفت‌وگو» یا «بداهه‌خوانی» می‌گویند.
۲٫ مضامین شعرها – شعرهایی که در سروخوانی اجرا می‌شوند، اغلب عاشقانه، حماسی، سوگواری یا توصیف طبیعت و زندگی عشایری هستند.
۳٫ بدون همراهی ساز – در بسیاری از موارد، سروخوانی بدون موسیقی و تنها با صدای طبیعی زنان اجرا می‌شود، اما گاهی همراه با سازهایی مانند تنبک، دایره یا کمانچه است.
۴٫ لحنی خاص و کشیده – سبک اجرای این آوازها معمولاً کشیده، سوزناک و همراه با تحریرهای خاص موسیقی لری است که تأثیر عاطفی زیادی بر شنونده می‌گذارد.
نمونه‌های معروف سروخوانی:
لالایی‌های مادران لر که با آواهایی آرام و ملودیک همراه است.
سوگ‌خوانی زنان در مراسم عزاداری که نوعی مرثیه‌خوانی محسوب می‌شود.
آوازهای شادی در جشن‌ها که با ریتم‌های تندتر و پرانرژی‌تر اجرا می‌شوند.
سروخوانی زنان لر بخشی از میراث ناملموس فرهنگی این قوم است که هنوز هم در بسیاری از مناطق لرنشین ایران اجرا می‌شود و نشان‌دهنده نقش زنان در حفظ و انتقال سنت‌های موسیقایی است.
ثبت دیدگاه